حق بر سلامت به‌عنوان حقی ذاتی، هم در عرصه‌ی ملی و هم در صحنه‌ی بین‌المللی مورد پذیرش قرار گرفته است. ماده‌ی 12 میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی (1966) به‌صراحت بر بهره‌مندی همگانی و عاری از تبعیض از این حق تأکید دارد؛ به‌گونه‌ای که هیچ‌گونه تمایزی بر اساس جنسیت، گروه سنی، ویژگی‌های ظاهری، تابعیت، پیشینه‌ی قومی، زبان، باورهای دینی یا گرایش‌های سیاسی نباید در دسترسی به این حق مؤثر باشد .[1] در این زمینه، سازمان ...